Ας πούμε ότι μια εταιρία στα πλαίσια υλοποίησης κάποιου καινοτόμου προγράμματος, σας ανακοινώνει ότι εφ’ εξής θα αποσπά κάθε μήνα από τον μισθό ή τον τραπεζικό σας λογαριασμό, ας πούμε 100 ευρώ. Φυσικά σας δίνει το δικαίωμα εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος να αποποιηθείτε της προσφοράς εγγράφως. Πώς θα σάς φαινόταν αυτή η επιχειρηματική κίνηση; Χυδαία; Εξοργιστική; Απατεωνίστικη; Μάλλον κάτι χειρότερο απ’ αυτά. Έχετε καμιά αμφιβολία ότι η εταιρία αυτή θα θησαύριζε; Απολύτως καμία!Θυμάστε επίσης, πριν κάμποσους μήνες, που οι φωστήρες της Ευρώπης είχαν τη φαεινή ιδέα, η όποια τυχαία χώρα της ευρωζώνης που θα έπεφτε έξω στα οικονομικά της, να αποβαλλόταν αυτομάτως από την ευρωζώνη, εκτός και αν κάποιες άλλες αποφάσιζαν ειδικά ότι θα έπρεπε να παραμείνει ; Πώς σας είχε φανεί κι αυτή η ιδέα; Αλήτικη; Κάπως έτσι.
Κανένα από τα δυο παραπάνω παραδείγματα-ιδέες δεν περπάτησε, κι ο λόγος μάλλον ήταν ότι ερχόταν σε αντίθεση με εδραιωμένους δικαιικούς και ηθικούς κανόνες της νεωτερικότητας.
Μήπως τώρα, μετά από αυτή την εισαγωγή, η περί οργάνων ιδέα του Λοβέρδου εμπίπτει σ’ αυτή την ίδια ανήθικη λογική; Δηλαδή το να σε υποχρεώνει να εκχωρήσεις κάτι που σου ανήκει, εκτός κι αν προλάβεις και το αρνηθείς; Κι αν εν τω μεταξύ δεν προλάβεις ν’ αρνηθείς; Αυτό θα θεωρηθεί αυτόματα συναίνεση;
Ο νόμος του υπερφίαλου υπουργού υγείας εκτός από τις όποιες συγκυριακές μικρόνοες σκοπιμότητες που θέλει να εξυπηρετήσει, αποτελεί δείγμα ακραίου ολοκληρωτισμού και επιβολής κυριαρχίας του κράτους στο ίδιο το σώμα, όχι το κοινωνικό όπως χρόνια τώρα άλλωστε πράττει, αλλά στο σάρκινο, και μάλιστα σε εποχές όπου το λιβανιστήρι στα ανθρώπινα δικαιώματα πάει σύννεφο.
Αλλά ας πάμε κι ένα βήμα παραπέρα. Τι θέλει να επιτύχει ένας υπουργός υγείας, ο οποίος έχει αναλάβει να εξασφαλίσει πόρους για τη συνέχιση της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας, με το νόμο αυτό; Μα να βρει καινούργιους πόρους! Κι από πού θα προέλθουν αυτοί; Μα, από το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που με το έτσι θέλω θα αποσπά από τον καθένα μας! Κέρδη καθαρά, χωρίς να αποδίδει τουλάχιστον κάποιο ποσοστό στους κληρονόμους. Οι θάνατοι στην Ελλάδα ετησίως ανέρχονται στους 100,000 περίπου, άρα θα διατίθενται στην αγορά 100,000 καρδιές, 100,000 συκώτια, 50,000 μεταμοσχεύσιμα πέη και 200,000 νεφρά. Πόση να είναι άραγε η ζήτηση; Δειγματοληπτικά, αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 1000 νεφροπαθείς οι οποίοι περιμένουν να βρεθεί κάποιο μόσχευμα. Αν ικανοποιηθούν αυτοί, άντε κι άλλοι τόσοι, τι πρόκειται να τα κάνετε τα υπόλοιπα 198,000 νεφρά κ. υπουργέ ;
Θα τα εξάγετε, θα τα στείλετε στη χωματερή ή θα τα κάνετε κονσέρβα και θα τα διοχετεύσετε στην αγορά, στα ράφια των supermarkets;
Όφειλε να γνωρίζει ο υπουργός ότι μια κανιβαλική εξουσία επιβιώνει καλύτερα κάνοντας και τους πολίτες, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση αυτής, κανιβάλους. Και είναι απολύτως σίγουρο ότι, όπως τελευταία είθισται, θα μπλέξετε και πάλι την κοινή γνώμη με το κατά πόσον είναι ή δεν είναι ο νόμος σας ανθρωπιστικός, και μάλιστα πριν προλάβουμε ακόμα να αποφανθούμε περί της «ανθρωπιστικότητας» της επέμβασης στη Λιβύη...
Αλήθεια πόσο κουραστήκατε να πείσετε την κοινωνία για την αναγκαιότητα να γίνει ο καθένας δωρητής με την συγκατάθεση του "opt-in" και απελπισμένα καθιστάτε κάθε άτομο ex lege δότη οργάνων μετά το θάνατό του "opt-out";
Ζητήσατε ποτέ την συγκατάθεση των πολιτών μετά από σοβαρή καμπάνια με επιχειρήματα και διασφαλίσεις, ας πούμε σε μια απογραφή, κι αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν, ώστε να καταφεύγετε απελπισμένα στην επιβολή;
Δώσατε ποτέ διά του παραδείγματος στην κοινωνία να καταλάβει και να συνδράμει στις προσπάθειές σας; Ας πούμε πόσοι από τους βουλευτές, τις οικογένειές τους, την επιχειρηματική τάξη, την πανεπιστημιακή κοινότητα, την στρατιωτική ηγεσία και την δημοσιογραφομηντιακή οικογένεια είναι δωρητές οργάνων σώματος ή απλά αιμοδότες;
Αλήθεια τι θα κάνετε με τους αρνητές συνείδησης, φόβου ή έλλειψης εμπιστοσύνης σε σας, το κράτος και τις υπηρεσίες τους; Θα τους γκετοποιήσετε; Θα τους αποκλείσετε από τις λίστες ή θα τους περιθωριοποιήσετε εντός αυτών; Θα υποχρεώσετε του ιατρούς να παρακάμψουν την αναγκαιότητα έναντι της σκοπιμότητας καταπατώντας τον όρκο και τη δεοντολογία τους; Κι αν είναι πολλοί τι θα κάνετε; Θα τους εξοστρακίσετε μήπως σε νέες Σπιναλόγκες ή θα διαιρέσετε και θα διχάσετε ξανά την ελληνική κοινωνία; Μήπως τελικά δεν είναι ψεύτικες οι φήμες που σας θέλουν δέσμιο μιας ομάδας συμβούλων και συμφερόντων που ούτε αγνές προθέσεις έχει ούτε ανώφελους σκοπούς;
Αλήθεια στη νομική σας επιστήμη, η απώλεια ενός κοινωνικού αγαθού με την πιθανή αντικατάστασή του από ένα άλλο πώς λέγεται; Είναι σύννομη; Η ελευθερία ή η υγεία είναι μεγαλύτερο αγαθό;
Το τελευταίο δε χρήζει απαντήσεως. Τούτη η κοινωνία απάντησε και συγκροτήθηκε ταυτόχρονα αλλά και στην πορεία της, με τη λευτεριά μεγαλύτερη του θανάτου αξία. Με την ελευθερία και την ορθόδοξη πίστη, κατά κύριο λόγο, αλλά και την όποια πίστη στήθηκε τούτος ο λαός κι εσείς εκεί στα γραφεία σας με τους συμβούλους δείχνετε να το αγνοείτε.
Για τα λοιπά ερωτήματα; Αναπάντητα όπως φαίνεται θα μείνουν ενός κυβερνητικού non opengov διαλόγου. Ας είναι, θα συνεχίσω….
Εκτός όμως από την εμπορία οργάνων με σκοπό το κέρδος θα πρέπει να επισημάνω κι άλλες σκοπιμότητες που κρύβει αυτός ο νόμος αλλά κι αυτή η φούρια του υπουργού να τον περάσει στην παρούσα συγκυρία.
Με την επιβολή του χάνεται η προσφορά και η διάθεση του ατόμου να προσφέρει στην κοινωνία κι αυτή με την σειρά της να το επιβραβεύσει ηθικά. Διά του παραδείγματος το άτομο κοινωνικοποιείται και η κοινωνία λειτουργεί ως συλλογική συνείδηση. Αντίθετα ο μαζικός καταναγκασμός περιθωριοποιεί την κοινωνία και τις συλλογικές της λειτουργίες, αφού απομονώνει κι αποκοινωνικοποιεί το άτομο απροσωποποιώντας τις πράξεις του. Δεν υπάρχει προσφορά, υπάρχει υποχρέωση.
Πάρτε παράδειγμα κάποιον σημερινό δότη ή τον αυστραλό πατέρα του νέου που σκότωσαν στη Μύκονο οι μπράβοι στο ξύλο. Όλοι, σαν κοινωνία επαινούμε την ή τις πράξεις τους και τους ευχαριστούμε για τον αλτρουϊσμό και τον ανθρωπισμό τους. Κάποιοι θα θέλουν να τους μοιάσουν και θα κάνουν κι αυτοί ίδιες ή ανάλογες πράξεις λειτουργώντας συλλογικά αυξάνοντας την κοινωνική συνείδηση. Ο δότες νοιώθοντας εσωτερική ικανοποίηση αλλά και την κοινωνική αποδοχή γίνονται πιο δοτικοί σε νέες κοινωνικές διεργασίες. Πάρτε την πράξη τους μετά τον νόμο. Τι γίνετε; Τίποτα, μια από τις χιλιάδες πράξεις ρουτίνας. Κανείς δεν ξέρει ποιος δίνει, τι δίνει, πού δίνει. Καμιά κοινωνικοποίηση, καμιά συλλογική διαδικασία. Η κοινωνία σαν όχλος πορεύεται και το άτομο έρημο κι απρόσωπο σέρνεται εντός αυτής. Η εξουσία έχει κερδίσει κατά κράτος. Αφενός γιατί έβαλε ανάχωμα στη συνειδητοποίηση και τη δραστηριοποίηση της κοινωνίας και αφετέρου έχει βγάλει τα όποια οφέλη οικονομικά ή επιστημονικά χωρίς κοινωνικό κόστος. Η κοινωνία έχει υποστεί μια νέα ήττα. Αλτρουισμός κι ανθρωπισμός χωρίς ελεύθερη βούληση είναι φασισμός.
Ας δούμε και κάτι άλλο. Όταν όλοι θα είναι κατά νόμο δωρητές οργάνων θα πρέπει να είναι ελεγμένοι εκ των προτέρων με εξετάσεις ιστοσυμβατότητας γενετικού υλικού, κάτι που σήμερα απαγορεύεται χωρίς την συγκατάθεση του ασθενούς ή της δικαιοσύνης αν πρόκειται για εμπλεκόμενο με ποινικές πράξεις. Με το νόμο αυτό αίρεται επί της ουσίας κάθε νομικό ή συνταγματικό κώλυμα για την ολοκληρωτική παρακολούθηση του ατόμου, αφού τώρα εκτός από την κάρτα του πολίτη, θα ελέγχονται και τα πιο μύχια ατομικά (γενετικά) δεδομένα του από τους φορείς εξουσίας. Σε μια βάση δεδομένων λοιπόν με το κράτος ή τις υπηρεσίες του εγγυητές ασφαλείας (εδώ γελάνε) μπορεί 'εύκολα' να επιλέγεται ο καθείς από τον υποψήφιο ισχυρό και πλούσιο λήπτη που προσδοκά μάταια να εξαγοράσει την 'αθανασία' του!!!
Ούτε ο Όργουελ δεν μπορούσε να φανταστεί το βάθος και την έκταση του σημερινού παγκοσμιοποιημένου φασισμού. Είναι τυχαίο που για εκτελεστή Υπουργό Υγείας επιλέξανε τον πιο φανατισμένο εκπρόσωπο του σημερινού εκσυγχρονιστικού νεοταξισμού στη χώρα μας; Δεν νομίζω.
Από το δίλλημα "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" βιώνουμε τη βαρβαρότητα. Από το δίλλημα "Ανθρωπισμός ή κανιβαλισμός;" μας επιβάλουν τον δεύτερο.
(τα παραπάνω είναι συρραφή από το κείμενο "Ο Λοβέρδος κανίβαλος" που δημοσίευσε η cynical στο blog της και του διαλόγου που ακολούθησε) http://e-cynical.blogspot.com/2011/03/blog-post_31.html
*o πίνακας 'Μέδουσα' του Τεοντόρ Ζερικό. Ξέρετε την ιστορία ''ήταν ένα μικρό καράβι.....''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου