Θα ‘ρθούνε μέρες

Θα φυσήξουν οι άνεμοι μαρασμό,

απόγευμα ομίχλης στο απολυμαντήριο…

Θα ‘ρθούνε μέρες ανάξιες,

μήνες μετέωροι,

χρόνια αιμορραγικά,

αποφλοιωμένα.

Ψάρια νεκρά θα βγάλουνε τα κύματα…

Και θα ‘ναι

μες στη μεγάλη νύχτα της βροχής

χωρίς φωνή οι κήρυκες,

χωρίς τους ήχους της φυγής οι λεωφόροι

Δε θα ‘χεις όνειρο να μοιραστείς με κανένα,

Ούτε χαμόγελο,

μόνο πικρό ψωμί και δάκρυ…

Και τίποτα δε θα θυμίζει πια

τον τόπο της ελιάς

και της πικροδάφνης…

Harry Klynn