μετακομίζουμε μα δεν αλλάζουμε....

Επειδή κακόβουλοι επισκέπτες 'κτύπησαν' το blog για δικούς τους λόγους εμείς δεν τους κάνουμε την χάρη να σταματήσουμε.

...δεν σταματάμε λοιπόν η συνέχεια μας στο νέο blog Mpelalis Reviews

http://mpelalisreviews.blogspot.com/

Οι Γερμανοί ξανάρχονται...κι εμείς απαντάμε

Τι θα έκαναν ένας Άρης ή ένας Che σήμερα στην Ελλάδα;

Σαν σήμερα στις 9 Οκτωβρίου κλείνουν 44 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του Τσε Γκεβάρα.

Σήμερα, επίσης, η Κ.Ε. του ΚΚΕ διοργανώνει στη Λαμία εκδήλωση για την «πολιτική» αποκατάσταση του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη.

Καλά είναι τα αφιερώματα στον Τσε Γκεβάρα με αφορμή την αποφράδα τούτη μέρα της βάρβαρης δολοφονίας του.

Καλή είναι και η χιλιοκαθυστερημένη πολιτική εκδήλωση της «μισής αποκατάστασης» του Άρη Βελουχιώτη, ο οποίος έχει αποκατασταθεί προ πολλού στην καρδιά της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Το πιο επίκαιρο, όμως, αφιέρωμα στη μνήμη του Τσε και η πιο επίκαιρη εκδήλωση «αποκατάστασης» του Άρη, μάλλον, είναι να απαντήσουμε και να απαντήσουμε όλοι, δυνάμεις της Αριστεράς και πολίτες, στο μέγα επίκαιρο αγωνιώδες ερώτημα των καιρών:

Τι θα έκαναν ο Άρης και ο Τσε για να αντιμετωπίσουν τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία;

Μπορούμε να φανταστούμε τον Άρη και τον Τσε στη σύγχρονη Ελλάδα;

Μπορούμε να υποθέσουμε τι θα έπρατταν;

Νομίζουμε ότι όλοι, περίπου, «γνωρίζουμε» ποια θα ήταν η κατεύθυνση και η πρωτοβουλία τους.

Ο Άρης και ο Τσε θα κήρυτταν παλλαϊκό ξεσηκωμό και σύγχρονο πόλεμο ενάντια στην τρόικα και τους ποικιλόνυμους εγχώριους συνεργάτες της, ενάντια στα μνημόνια και τους εφαρμοστές τους.

Ο Άρης και ο Τσε θα σάλπιζαν την πιο σκληρή και αμείλικτη καταδίκη στο φόβο, την ηττοπάθεια, τη μιζέρια, τη μοιρολατρία και κυρίως την πιο σκληρή καταδίκη και απομόνωση του σύγχρονου «ραγιαδισμού» και «δοσιλογισμού» σε όλες τις αποχρώσεις του.

Ο Άρης και ο Τσε, φανταζόμαστε ότι δεν θα αναγνώριζαν ποτέ ένα άτιμο, άδικο και βαθύτατα ταξικό χρέος και θα διατράνωναν τη μη αποπληρωμή του ως όρο επιβίωσης και σωτηρίας της χώρας.

Ο Άρης και ο Τσε θα κατάγγελναν τη νεοαποικιακή κηδεμονία της ΕΕ και του ΔΝΤ και θα διατράνωναν την ανάγκη άμεσης απεμπλοκής της χώρας από την κηδεμονία των Βρυξελλών, των Γερμανογάλλων ιμπεριαλιστών και των υπερατλαντικών «προστατών», με ότι αυτό και αν συνεπάγεται.

Ο Άρης και ο Τσε θα σάλπιζαν άμεσα τη συμπόρευση-συμπαράταξη της Αριστεράς και το πιο πλατύ προοδευτικό μέτωπο- ένα σύγχρονο ΕΑΜ- για να φύγουν τρόικα και μνημόνια, να απαλλαγεί η χώρα από το βραχνά του χρέους, να αποτινάξει τα δεσμά πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής «αιχμαλωσίας» από ληστρικές νομισματικές και αγοραίες ενώσεις και βρώμικους στρατιωτικούς μηχανισμούς, να χαράξει νέους ανεξάρτητους, αντι-ιμπεριαλιστικούς, προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, δρόμους, επίσης, ελευθερίας, χειραφέτησης για τους εργαζόμενους, τους λαούς και τις χώρες στην περιοχή μας, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ευρώπη!

Αυτήν την ώρα Μέρκελ-Σαρκοζί παζαρεύουν την τύχη της χώρας και του ελληνικού λαού, προετοιμάζοντας, πιθανώς, ένα κούρεμα μέρους του χρέους, με όρους πραγματικού «σφαγείου» για αυτή τη χώρα και τους πολίτες της.

Αυτήν την ώρα, που με τον πλέον ξεδιάντροπο τρόπο οι ληστές νεοαποικιοκράτες ηγέτες της ΕΕ διαμοιράζουν τα ιμάτια της Ελλάδας, στέλνοντας στον καιάδα τους εργαζόμενους της χώρας μας και στην άβυσσο τον ελληνικό λαό.

Αυτήν την ώρα που η σημερινή καθημαγμένη Ελλάδα φωτογραφίζει το αύριο των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη.

Αυτήν την ώρα δεν αρκούν αφιερώματα στον Τσε ούτε πολιτικές εκδηλώσεις για τον Άρη.

Αυτήν την ώρα μοιάζουν κωμικοτραγικά είτε τα επικοινωνιακά παιχνίδια είτε οι στείρες περιχαρακώσεις στην Αριστερά.

Αυτήν την ώρα οι αριστερές δυνάμεις οφείλουν να τιμήσουν τον Άρη και τον Τσε, ακολουθώντας στο σήμερα τα δύσβατα μονοπάτια της μεγάλης ενότητας πάνω σε επίκαιρες, μεγάλες και καινοτόμες ρήξεις και του ασυμβίβαστου αγώνα που άνοιξαν, διένυσαν και πλήρωσαν με τη ζωή τους!

ΕΞΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!

ΑΠΟΜΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ «ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟ» ΚΑΙ «ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟ»!

από το iskra

....Che

Σαν σήμερα το κοράκια του διεθνούς ιμπεριαλισμού φάγανε τον Che, αλλά είναι πάντα μαζί μας, ζει στην καρδιά όλων των ελεύθερων ανθρώπων!

Το σώμα και ο μύθος

Ντοκουμέντο από την ανεύρεση του σώματος του Τσε Γκεβάρα και των συντρόφων του, στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας, 30 χρόνια μετά τη...δολοφονία του.

από http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

... το αλφαβητάρι του φωτός ...

Το τυπωμένο φως

Λιάνα Κανέλλη

Το βιβλίο, το χαρτί το τυπωμένο, αυτό το παράθυρο στο σκοτάδι, το παίρνεις μαζί σου σα λάφυρο ανεξαρτησίας του νου. Το μυρίζεις, το τσαλακώνεις, το αμφισβητείς, το υπογραμμίζεις, το δανείζεις, το μοιράζεσαι, μπορείς να το διαβάσεις στο φεγγαρόφωτο ή και μ' ένα μικρό κλαράκι αναμμένο σαν ξέψυχη και συνάμα ζωοδότρα φλογίτσα τόση δα. Το βιβλίο σε κάνει αυτό καθαυτό ως αντικείμενο ανθρώπινης επιστήμης και τέχνης, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό του, να νιώθεις λεύτερος. Είναι τελειωμένο «προϊόν» συλλογικού μόχθου. Δεν απαιτεί μεσολάβηση τρίτου ως προς τη χρήση. Είναι κόψη σπαθιού τρομερή η τυπογραφία αυτή καθαυτή, αφού μετά το 1.500 μ.Χ. αφαίρεσε το προνόμιο της γνώσης από τα χέρια των ιερατείων, τα ολιγοπώλια των θρόνων και την αλαζονεία των πλουσίων κατόχων δούλων. Εγινε μέσο διάδοσης ιδεών όσο και όπλο σε χέρια ακατάλληλα, απλά πάντα καταφύγιο και ορμητήριο φωτισμένων δημιουργών και χρηστών.

Αυτό το εγχειρίδιο αθανασίας του νου, συλλογικού και ατομικού, το πολλαπλώς ερμηνευτικό εργαλείο και μέσο παραγωγής προόδου στην κοινωνία δεν μπορεί να αντικατασταθεί, αλλά μόνον να αναπαραχθεί ηλεκτρονικά. Οχι γιατί αδυνατεί η τεχνολογία και η απίστευτη εξέλιξή της, συνολικά θετική για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Απλά γιατί κάθε ηλεκτρονικό βιβλίο σε εξαρτά άμεσα από την ενέργεια που απαιτείται όχι ως κόστος ή διαδίκτυο, αλλά ως λειτουργία εξαρτημένη από την επαρκή «φόρτιση» του αντικειμένου, του δικτύου, της μπαταρίας, της πηγής και του δέκτη συνάμα. Σε φέρνει σε πλήρη εξάρτηση και πέραν της όρασης, από τη σχέση φως - σκοτάδι. Αν η ενέργεια είναι στα χέρια των πολιτικών και οικονομικών μονοπωλίων, τότε το βιβλίο το αποκλειστικά ηλεκτρονικό αποκτά διαμεσολαβητή και συρρικνώνει την ελευθερία του χρόνου, του τόπου, του τρόπου χρήσης του. Η ηλεκτρονική μορφή βιβλίου είναι θεμελιώδης αλλαγή του μέσου κι επομένως του μηνύματος.

Σκεφθείτε μόνον πως το φως που απαιτεί η όραση για να διαβάσεις το βιβλίο, ακόμη κι αν δεν μπορείς να πληρώσεις το ηλεκτρικό, το παρέχει δωρεάν ο ήλιος, η φύση. Το φως πέφτει πάνω στις τυπωμένες σελίδες και κανείς δεν εμποδίζει τον ήλιο ν' ανατείλει. Ούτε κάποιος διαφεντεύει κατά τα δοκούντα και συμφέροντα έναστρες και φεγγαρόφωτες νύχτες. Ομως το ηλεκτρονικό βιβλίο εμπεριέχει το φως. Είναι η οθόνη που φωτίζεται ακόμη και στο κατασκόταδο. Το φως αυτό είναι παραγόμενη ενέργεια. Τιμολογημένη από τον κατέχοντα τα μέσα, ή αποθηκευμένη από ακόμη και ηλιακές μπαταρίες. Συσσωρευμένος πλούτος απαιτείται, ανεξαρτήτως περιεχομένου.

Κι εν τέλει ως συσκευή κι εφαρμογή, το ηλεκτρονικό βιβλίο μπορεί να «ακυρωθεί», να καταστεί αδύνατο να διαβαστεί, λόγω «παλαιότητος» του συστήματος αξιοποίησης των ενεργειακών επικοινωνιακών πηγών. Ευθέως αντίθετα από την αναπαραγωγή γραπτού λόγου σε μη ηλεκτρονικά μέσα. Από την πέτρα ως το χαρτί του ΑΤΜ που τυπώνει «απόδειξη».

Οχι δεν έπαθα κρίση ανάλυσης των τεχνολογικών εξελίξεων. Αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούν την πολιτική και παιδαγωγική αξία της διαφοράς, οι εραστές μιας επίπλαστης, εύκολης και διευκολυντικής ιδίων και αλλοτρίων συμφερόντων πολιτικής εξομοίωσης του βιβλίου με το ηλεκτρονικό βιβλίο.

Αναρωτιέμαι αν η φυσικά παρεχόμενη συναίνεση στις εξελιγμένες τεχνολογικές δυνατότητες του σύγχρονου πολιτισμού δίνεται μετά λόγου γνώσεως. Οτι η τεχνητή μαζικοποίηση περιορίζει την ελευθερία και δεσμεύει τη σκέψη διαμορφώνοντας επίπλαστες πλειοψηφίες προβάτων που σιτίζονται ομοιόμορφα πριν από τη σφαγή.

Το αλφαβητάρι του φωτός αλλάζει τη γλώσσα χρήσης. Ας είμαστε έτοιμοι σαν τον Προμηθέα ν' αμφισβητήσουμε την εξουσία των «θεών» - θηρίων που προχωρούν με νυχτερινό τιμολόγιο όπισθεν ολοταχώς την παραγωγή πολιτισμού.

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Stavrovelonia

Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί

Δυο άρθρα που αποκαλύπτουν το γιατί τα Μεγαλοκάναλα κι οι ιδιοκτήτες τους πονάνε και κλαίνε την τσέπη του δημόσιου κορβανά.

Το μέγα αθλητικό αμάρτημα της ΕΡΤ

 

 

Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ fsyrigos@enet.gr

Εναν εισαγγελέα, τέσσερις πολιτικούς και αρκετά μέσα ενημέρωσης κέντρισε η «απερισκεψία» της ΕΡΤ να εξασφαλίσει για λογαριασμό της μερίδιο από το Champions League για τρεις συνεχόμενες τηλεοπτικές σεζόν, αρχής γενομένης από το 2012-13.

Επίσημη δικαιολογία όλων, ότι ενώ η κρίση σαρώνει τα πάντα (και ένα μέρος της ΕΡΤ...), η κρατική τηλεόραση κατασπατάλησε δημόσιο χρήμα για να αγοράσει ένα τηλεοπτικό προϊόν το οποίο θα τη βάλει αγρίως μέσα!

Επί της ουσίας, όμως, όλοι όσοι ευαισθητοποιήθηκαν, παίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα το παιχνίδι του Mega, που ήταν ο μοναδικός ανταγωνιστής της ΕΡΤ στη διεκδίκηση των επίζηλων τηλεοπτικών δικαιωμάτων και ηττήθηκε γιατί, σε αντίθεση με τον δημόσιο φορέα, κινήθηκε «με σύνεση και πλήρη προσαρμογή στη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε».

Είναι, άραγε, κακό αυτό που έκανε το Mega; Οχι. Από τη στιγμή που όλα τα έσοδά του προέρχονται από τη διαφήμιση, η οποία έχει καταβαραθρωθεί, έπραξε σωστά και άγια προσφέροντας για το Champions League ένα ποσό ανάλογο των αναμενομένων διαφημιστικών εσόδων του. Το κακό λοιπόν, δεν είναι αυτό, αλλά ότι διά της τεθλασμένης προσπαθεί να αποδώσει μομφή στην ΕΡΤ, γιατί τάχα η τελευταία κινήθηκε εκτός λογικής για να εξασφαλίσει το πολυπόθητο τηλεοπτικό προϊόν.

Συμπέρασμα πρώτον (από τον όλο θόρυβο, αλλά και την επιχειρηματολογία των μέσων-δορυφόρων): το Champions League αναγνωρίζεται ως ένα περιζήτητο προϊόν, το οποίο πολύ ορθώς έσπευσε η ΕΡΤ να εξασφαλίσει για λογαριασμό της. Δεν πήρε λοιπόν κατιμά, δεν ψώνισε από το πανέρι, αλλά από το κορυφαίο ράφι της αθλητικοτηλεοπτικής αγοράς.

Συμπέρασμα δεύτερον και ίσως σημαντικότερο απ' όλα: Η ΕΡΤ δεν κινήθηκε με τη λογική του Mega στην απόκτηση του Champions League, γιατί εκείνη δεν εξαρτάται από τα διαφημιστικά έσοδα, αλλά από την εισφορά των ελλήνων πολιτών, γεγονός που της δημιουργεί αυξημένες υποχρεώσεις απέναντί τους. Γι' αυτό και πολύ σωστά έκρινε ότι έπρεπε να τους προσφέρει το κορυφαίο αυτό τηλεοπτικό προϊόν, σε ανταπόδοση των χρημάτων με τα οποία την ενισχύουν κάθε χρόνο.

Με δύο λόγια, είναι λάθος να αντιμετωπίζει κανείς την ΕΡΤ με το κριτήριο του Mega ή το Mega με τα κριτήρια της ΕΡΤ. Απλώς, κάποια στιγμή μερικά στελέχη χάνουν την ψυχραιμία τους και προκαλούν καταστάσεις πανικού σαν αυτές που βιώσαμε τις τελευταίες μέρες. Στην πιο αθώα περίπτωση, βέβαια, γιατί αν ψάξει κανείς το θέμα σε μεγαλύτερο βάθος, τότε θα διαπιστώσει ότι η κρατική τηλεόραση είναι γενικότερα ιδιαίτερα ενοχλητική για τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, τα οποία προσπαθούν να πετύχουν την πάσης φύσεως συρρίκνωσή της. Είτε με τον περιορισμό των δραστηριοτήτων της, είτε με την απόσυρσή της από διαφημιστική αγορά, είτε με τη μείωση του ανταποδοτικού τέλους...

Αυτό που παρατηρήθηκε, πάντως, εξαιτίας του Champions League, δεν έχει κανένα προηγούμενο. Γιατί τα φιλικά προς το Mega μέσα, προκειμένου να αποδείξουν το... έγκλημα της ΕΡΤ, έφτασαν μέχρι του σημείου να φωτογραφίζουν κλειστές οικονομικές προσφορές, τις οποίες αξιολογούσαν κατά το δοκούν! Και επιπλέον δεν δίστασαν να κατασκευάσουν σενάρια σύμφωνα με τα οποία η ΕΡΤ κινήθηκε με τον τρόπο που κινήθηκε, όχι για να υπερασπιστεί δικά της συμφέροντα, αλλά για να προστατέψει άλλον ενδιαφερόμενο φορέα, ο οποίος τάχα διατηρεί επιλεκτικές σχέσεις μαζί της!

ΥΓ.: Αν πράγματι το Mega και οι συν αυτώ ενδιαφέρονταν να μην σπαταλήσει η ΕΡΤ λεφτά του ελληνικού λαού, θα έπρεπε να της γνωστοποιήσουν την οικονομική τους προσφορά, ώστε να προσαρμόσει κατάλληλα τη δική της. Γιατί έτσι κι αλλιώς, με την οικονομική προσφορά που αφήνουν να εννοηθεί ότι έκαναν, δεν είχαν καμιά πιθανότητα επιτυχίας. Οπότε, ή σήμερα, για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, υπερβάλλουν, ή απλώς πίστευαν ότι θα μπορούσαν να πάρουν «μπιρ παρά» ένα προϊόν που στην τρέχουσα τριετία κυριολεκτικά έχουν χρυσοπληρώσει. Ή μήπως όχι;

Στραπάτσο...

Μεγάλο στραπάτσο , άνευ ιστορικού προηγουμένου , υπέστη χθες το βράδυ ο Μόσιαλος στην ΕΡΤ όπου έγινε εκπομπή με τη συμμετοχή δημοσιογράφων του κρατικού καναλιού και του ραδιοφώνου οι οποίοι τον... πέρασαν γενεές δεκατέσσερις. Μάλιστα ο πρόεδρος των εργαζόμενων κατήγγειλε ευθέως τον Μόσιαλο ότι μεθοδεύει το κλείσιμο της ΕΡΤ σε συνεργασία με τον Αλαφούζο , εξυπηρετώντας τα συμφέροντα ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών , δηλαδή του Σκάι και του μεγάλου αφεντικού του!

"Ώρα Μηδέν" Δ. Ζερβουδάκης, Κ.Κόρου

Ο Ξενοφών και ο εσωτερικός εχθρός

Του Νίκου Αργεάδη

Την άνοιξη του 401 π. Χ. ο τριάντα ενός ετών Αθηναίος Ξενοφών, που διαβιούσε στα περίχωρα της πόλης της Παλλάδος, έλαβε μια άκρως ενδιαφέρουσα πρόσκληση από φίλο του που στρατολογούσε Έλληνες στρατιώτες ως μισθοφόρους για τον Κύρο, αδελφό του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη. Η πρόσκληση ήταν ασυνήθης αφού Έλληνες και Περσες υπήρξαν εχθροί τα προηγούμενα 90 χρόνια. Το πιο ασύνηθες όμως ήταν ότι ο Ξενοφών δεν ήταν στρατιώτης ούτε είχε στρατιωτική πείρα. Αγρότης ήταν…σε αγρόκτημα όπου μεγάλωνε σκύλους και άλογα, έχοντας κληρονομήσει μία ουκ ευκαταφρόνητη περιουσία από τον Πατέρα του. Επισκέπτονταν ενίοτε στην Αθήνα τον φίλο του Σωκράτη, τον φιλόσοφο για να συζητήσουν και να διαλογιστούν τα της ημέρας. Όμως καθώς τον γοήτευε η περιπέτεια σκέφτηκε την πρόσκληση ως ευκαιρία να συναντήσει τον Κύρο, να μάθει την τέχνη του πολέμου και να γνωρίσει την Περσία. Αφού συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών αποδέχτηκε την πρόταση και ξεκίνησε με 10.000 ‘Ελληνες οπλίτες, τους επιλεγόμενους και Μυρίους, προερχόμενους από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας για να συμβάλλει στην εκστρατεία του Κύρου εναντίον του αδελφού του.

Όλα εβαιναν καλώς στην αρχή μέχρις ότου οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στην πεδιάδα κοντά στα Κούναξα, όχι μακρυά από την Βαβυλώνα. Εκεί, παρά την νικηφόρα έκβαση της μάχης για τους Έλληνες, ο Κύρος φονεύθηκε και ο στρατός του διαλύθηκε. Ξαφνικά οι Μύριοι βρέθηκαν σε αχανή χώρα, μακρυά από την Πατρίδα τους και εν τω μέσω εχθρικών στρατευμάτων. Σύντομα τους επισκέφτηκαν απεσταλμένοι του Αρταξέρξη οι οποίοι τους διαβεβαίωσαν ότι ο ίδιος δεν είχε τίποτα εναντίον τους και ότι μοναδική του επιθυμία ήταν να αποχωρήσουν από την Περσία όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Μάλιστα, έστειλε τον Τισσαφέρνη για να τους συνοδεύει και να τους προμηθεύει με τα απαραίτητα για την επιστροφή.

Από την αρχή της πορείας οι Έλληνες άρχισαν να αμφιβάλουν για την ειλικρίνια των Περσών. Ο Τισσαφέρνης τους υπέδειξε πορεία δύσκολη και επι πλέον οι προμήθειες ήταν, αν μη τι άλλο, συμβολικές. Έτσι άρχισαν τις φιλονικία, την πανάρχαιη συνήθειά τους, που ακόμα επιβιώνει. Ο διοικητής Κλέαρχος εξέφρασε τις ανησυχίες των Ελλήνων στον Τισσαφέρνη ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι τους κατανοούσε και ζήτησε από τον Κλεαρχο να φέρει όλους τους υπόλοιπους διοικητές των Ελλήνων σε ουδέτερο χώρο οπου θα μπορούσαν να συζητήσουν. Ο Κλέαρχος συμφώνησε και την επομένη εμφανίστηκε με τους υφισταμένους του όπου όμως τους περίμενε η πιο οδυνηρή και τελευταία έκπληξη της ζωης τους: Μεγάλο απόσπασμα Περσών τους συνέλαβε και αποκεφάλισε αυθημερόν. Μόνο ένας διασώθηκε ο οποίος και μετέφερε τα νέα στο Ελληνικό στρατόπεδο. Εκείνο το βραδυ στο παγωμένο Ελληνικό στρατόπεδο ο φόβος είχε κυριέψει τους πάντες, εκτός από τον Ξενοφώντα. Μερικοί φιλονικούσαν ακόμα για το ποιός έφταιγε, άλλοι μέθυσαν μέχρι τελικής πτώσεως.

Το ίδιο βράδυ ο Ξενοφών είδε σε εφιάλτη τον Δία να καίει το Πατρικό του σπίτι. Ξύπνησε καταϊδρωμένος, καθώς η ιδέα ότι ο θάνατος κοιτούσε τους Έλληνες κατάματα πλημμύρισε τις σκέψεις του. Οί Έλληνες όμως συνέχιζαν τις αλληλοκατηγορίες και τις φιλονικίες. Ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Το πρόβλημα υπήρχε μόνο μέσα στα μυαλά τους. Πολεμούσαν για το χρήμα αντί για κάποιο σκοπό που τους έδενε σαν Έλληνες, ανίκανοι να διακρίνουν φίλους και εχθρούς. Ήταν χαμένοι. Τα εμπόδια για το σπίτι τους δεν ήταν τα βουνά, ούτε ο εχθρικός στρατός ούτε η αχανής Περσία. Τα εμπόδια ήταν ο συγχισμένος νους τους και η ανικανότητά τους να ορίσουν τον σκοπό τους σαν Έλληνες, στις συνθήκες που βρέθηκαν. Ο Ξενοφών αποφάσισε ότι δεν θα πέθαινε έτσι. Δεν ήταν στρατιωτικός, αλλά φιλόσοφος, και γνώριζε τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Γνώριζε ότι αν προσηλώνονταν στους θανάσιμους εχθρούς που καιροφυλακτούσαν θα άλλαζαν την μοίρα τους. Η προσήλωση στην Περσική προδοσία θα τους ένωνε στο θυμό τους για την νέμεση που απαιτούσαν οι δολοφονημένοι σύντροφοί τους. Έπρεπε να σταματήσουν να είναι συγχισμένοι μισθοφόροι και έπρεπε να ξαναγίνουν Έλληνες. Χρειαζόταν καθαρότητα στην σκέψη και σκοπό. Ξύπνησε τους εναπομείνατες διοικητές και τους ανακοίνωσε την στρατηγική του:

Είμαστε σε ολοκληρωτικό πόλεμο, τους ανακοίνωσε. Όλη μας η ενέργεια θα αφιερωθεί σε ένα σκοπό και μόνο: στην νίκη. Ούτε διαπραγματεύσεις, ούτε φιλονικίες ούτε μεμψοιμοιρίες. Θα είμαστε, είπε στους συμπολεμιστές του, εφευρετικοί και θα εμπνευστούμε από τους προγόνους μας στο Μαραθώνα. Θα είμαστε απόλυτα προσηλωμένοι στο μόνο μας σκοπό: Την νίκη. Δεν θα αποχωριστούμε κατ’ ελάχιστον τα όπλα μας, θα είμαστε ευέλικτοι και δεν θα λησμονήσουμε ούτε λεπτό τους πέριξ κινδύνους. Όποιος προτείνει κατευνασμό του εχθρού είναι ηλίθιος, δειλός κι εχθρός μας. Μόνο μία ιδέα θα έχετε στο νού σας: να επιστρέψουμε στην Πατρίδα μας ζωντανοί. Όλοι γνώριζαν ότι ο Ξενοφών είχε δίκιο. Κάθε Περσική απόπειρα να τους δελεάσουν σε παγίδα ήταν πλέον αποτυχημένη. Ξεσηκωμένοι πια για δράση οι Έλληνες εξέλεξαν τον Ξενοφώντα αρχηγό και ξέκινησαν την κάθοδό τους προς την θάλαττα…

Αναγκασμένοι να στηριχθούν στις δυναμεις τους, απέκτησαν αυτοπεποίθηση και, προσηλωμένοι στο σκοπό τους, έμαθαν γρήγορα να προσαρμόζονται στο ανάγλυφο του εδάφους, να αποφεύγουν μάχες σε άγνωστα μέρη και να κινούνται την νύχτα. Τελικά σχεδόν όλοι επέστρεψαν ζωντανοί στην Ελλάδα. 

από factorx

Όταν θα πάρουν φωτιά οι ασπίδες….

Μεταμορφωμένος τότε σε ταύρο ο Δίας μετήγαγε την Ευρώπη στη Δύση, μεταμορφωμένη σήμερα σε αποδιοπομπαίο τράγο η Ελλάδα επιστρέφει απ’ τη Δύση πού;

Εδώ; δεν θα ‘χει να πληρώσει ούτε το φως. Το ανέσπερον

Δεν είναι πατρίδα μου το Προτεκτοράτο. Εμένα, πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, και δεν μπορεί στην Ελλάδα να ξεκινάει τη διαδρομή του για να μάθει γράμματα στα παιδιά ένας δάσκαλος με 660 ευρώ τον μήνα, για να πάρει 750 ευρώ στα 45 του και να μην κάνει παιδιά δικά του ο ίδιος ποτέ…

Δεν είναι Πρωθυπουργός μου αυτός ο τύπος που πάει να κάνει τη Θράκη Ειδική Οικονομική Ζώνη υπό την Εντολή της Γερμανίας – ανοίγοντας έτσι έναν ακόμα δρόμο για την «αυτονόμηση» της περιοχής και τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας…

Είναι πιθανόν αυτός ο ανιστόρητος να μη γνωρίζει ότι οι Ναζί στην Κατοχή διακρίθηκαν εκτός των άλλων και στο σπορ του διαμελισμού της χώρας μας -ώς και ανεξάρτητο «Βασίλειο των Βλάχων» στην Πίνδο έστησαν οι ολετήρες· όμως, πώς να κάνει την Ελλάδα πειραματόζωο της νέας Τάξης, απέδειξε ότι γνωρίζει πολύ καλά ο επικεφαλής των δωσιλόγων.

Δεν είμαι υπήκοος της Τρόικας.

Είμαι Ελληνας πολίτης -δεν οφείλω καμιά νομιμοφροσύνη στα ανδρείκελα και τους κουίσλινγκ- δεν είμαι ανδράποδο δεν οφείλω καμμιά νομιμοφροσύνη σε αυτούς που βουτάνε το υστέρημα του συνταξιούχου κι αφήνουν τον φοροφυγά να πλουτίζει ακόμα περισσότερο.

Δεν είναι (μόνον) φασιστικό, είναι και αηδιαστικό ο Υπουργός -εν προκειμένω ο Παπουτσής- να βάζει τις διαδηλώσεις για το ψωμί στον ίδιο παρονομαστή με την εγκληματικότητα – δεν αναγνωρίζω συνεπώς καμμιάν εξουσία σε αυτούς που αφήνουν ανυπεράσπιστους τους γέροντες μπροστά στα καλάσνικωφ και τους φταίνε για την άθλια ανικανότητά τους οι διαδηλωτές.

Οχι, δεν είναι πατρίδα μου οι εντολές των τοκογλύφων, πατρίδα μου είναι η τήρηση του Συντάγματος.

Οφείλω να αντισταθώ για λόγους στοιχειώδους ευπρέπειας στον Υπουργό Οικονομικών -εν προκειμένω στον Βενιζέλο- που βάζει 23% ΦΠΑ στην μπουγάτσα αν είναι αλμυρή και 13% αν είναι γλυκιά. Η μαλακία δεν είναι θεσμός, ούτε μπορεί πατρίδα μου να γίνει ο εκβιασμός, η τρομοκρατία, η καταστολή, ο παραλογισμός και η ανικανότης. Και η ντροπή.

Πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, της μάνας μου και του πατέρα μου η ιστορία, των παιδιών το πεδίο -δεν μπορώ να την παραδώσω μικρότερη.

Δεν ανέχομαι πλέον τους χυδαίους που με κατασυκοφάντησαν urbi et orbi ότι είμαι διεφθαρμένος και τεμπέλης, ότι μαζί τους τα έφαγα.

Οφείλω να τους αντισταθώ. Να τους απονομιμοποιήσω. Δεν πρόκειται να πληρώσω τα χαράτσια που μου επέβαλαν και θα μου επιβάλουν, πρώτον διότι δεν είμαι ούτε τούρκος ούτε ραγιάς για να με σφάζει όποτε γουστάρει ο αγάς -ούτε είναι η χώρα μου οθωμανικό σαντζάκι, ώστε νόμος νά ‘ναι η ανομία και δεύτερον δεν θα νομιμοποιήσω με τον οβολό μου τη ληστεία εναντίον όλων μας -διότι δεν πρόκειται περί κάποιας θυσίας για να σωθεί η πατρίδα αλλά πρόκειται για το τίμημα της προδοσίας -την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο.

Οχι, δεν θα πληρώσω το μερίδιό μου για τα τριάντα αργύρια του Ιούδα, δεν θα γίνω συνένοχός τους.

Ως εδώ!

Δυο χρόνια τώρα η χώρα καταστρέφεται. Σε αυτό συμφωνούν όλοι, μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μάς γύρισαν πίσω στο 1950 -οφείλω συνεπώς να αντισταθώ.

Πατρίδα μου ήταν τα σχολικά βιβλία -τα 3.000 χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, απ’ τον Ομηρο ώς τον Νίκο Γκάτσο – τι να προδώσω και γιατί; τα κυπαρισσάκια ή τα ηλιοβασιλέματα;

Δεκάδες φορές ώς τώρα στην Ιστορία τον μονόδρομο προς τα Τάρταρα τον έχουν φράξει τα οδοφράγματα…

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.Χ.2011 stathis@enet.gr

Citypress-gr.blog



«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»

Αυτός είναι ο πανηγυρικός της 28ης Οκτωμβρίου του θεολόγου του Γυμνασίου Σαγεΐκων**. Αναγνώστηκε από τον άμβωνα στην εκκλησία και έμειναν όλοι άφωνοι

  70 χρόνια μετά.

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου (malfasg@gmail.com)

Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες. Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι  σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες.

Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου. Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να. φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ' αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ' το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες. για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ' το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ' το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης.  Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.

Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας.». 

Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;

«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»

Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ' όλους Καπετάνιε!* Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι' αυτό.

«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά.

Κι ας μη μου 'χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ  

από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό

γιατί ανήκω εδώ.

Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως». 

(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου) 

Πάτρα,Οκτώβριος 2010

* «Άντρες σαν τον Άρη Βελουχιώτη είναι ζήτημα αν γεννιέται ένας κάθε εκατό χρόνια» - Π. Κανελλόπουλος, πρώην πρωθυπουργός.

** Τα Σαγέικα ή Σαγαίικα είναι χωριό και έδρα του ομωνύμου δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Μόβρης του νομού Αχαΐας. Έχουν 1.012 κατοίκους και βρίσκονται νοτιοδυτικά της Πάτρας. Ιδρύθηκαν από τον δικηγόρο Σάγη.

Αδιέξοδο

Αυτός είναι ο πολιτισμός τους...

Γουρούνι, επιτίθεται στον ...Λουκάνικο !

“Η Ελλάδα θα ενωθεί με την Τουρκία”

by  kavvathas

Δύο άκρως διαφωτιστικά κείμενα που βρήκα στο: Ινφογνώμων-Πολιτικά"

Πέμπτη, 6 Οκτωβρίου 2011

“Η Ελλάδα που έχει φτάσει στο χείλος της πτώχευσης θα αποκοπεί από την Ευρώπη και θα ενωθεί με την Τουρκία” υποστηρίζει ο καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης , παγκοσμίου φήμης Έλληνας Τουρκολόγος .Ο καθηγητής Κιτσίκης παραδίδει μαθήματα ως επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο Οικονομικών και Μάνατζμεντ του Γκεντίζ δηλώνει πως «ακόμη και ο πιο φανατικός Έλληνας εθνικιστής σκέπτεται αυτήν τη λύση.»

Ο Κιτσίκης που συνεχίζει την ζωή του σε Καναδά και Ελλάδα, ενημερώνει τους Τούρκους και ξένους μαθητές του σχετικά με τις εξελίξεις.

Ο Κιτσίκης ο οποίος με το βιβλίο του ¨Ελληνοτουρκική Αυτοκρατορία¨ είχε προκαλέσει παγκόσμιο αντίκτυπο πριν 15 χρόνια, λέει πως οι τελευταίες εξελίξεις θα τον δικαιώσουν. Εκφράζει την άποψη πως ο μόνος τρόπος σωτηρίας της οικονομίας της Ελλάδας που έχει φτάσει στο χείλος της πτώχευσης είναι να ανοίξει μια εντελώς νέα περίοδο στις σχέσεις της με την Τουρκία.

« Έχω ένα όνειρο 50 ετών, να επανενωθούνε οι δύο κοινότητες που επί 400 χρόνια ζούσαν αδερφικά στην Οθωμανική περίοδο.» λέει ο καθηγητής προσθέτει ότι «τώρα είναι πολύ πιο ισχυρή η πίστη μου για την πραγματοποίηση του ονείρου μου μιας συνομοσπονδίας των δύο κρατών που θα θέσει υπό την ομπρέλα του και τις γύρω χώρες. Την Ελλάδα που θα αποκοπεί από την Ε.Ε. μπορεί να την σώσει μόνο η Τουρκία. Στην Ελλάδα αυτό συζητείται, ακόμη και ο πιο φανατικός Έλληνας εθνικιστής μιλά για ενότητα Οι συνθήκες ετοίμασαν μια υπέροχη αλλαγή. Πλέον η ιστορική μέρα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας από τους Οθωμανούς η 25 Μαρτίου 1821, αξιολογείται περισσότερο ως αρχή κατάρρευσης και όχι ως αρχή ελευθερίας.»

Ο καθηγητής Κιτσίκης τονίζει πως η ένωση θα προσθέσει ισχύ σε Ελλάδα και Τουρκία. Λέει πως νωρίτερα το μεγαλύτερο εμπόδιο σε αυτό ήταν η Ε.Ε., αλλά πως αυτό το εμπόδιο σιγά σιγά αίρεται. Τονίζει πως πλέον οι σχέσεις Ε.Ε. και Ελλάδας πλέον δεν θα είναι όπως παλιά και λέει πως «ο αείμνηστος πρόεδρος της Δημοκρατίας Τουργκούτ Οζάλ με τον οποίο είχα δουλέψει μαζί του για κάποιο διάστημα, στήριζε το όνειρο μου αλλά τότε συνθήκες δεν είχαν ωριμάσει ακόμη. Τώρα είναι ο καιρός. Είμαι έτοιμος να μεσολαβήσω ανάμεσα στις δύο χώρες, να αναλάβω κάθε είδους καθήκοντα.

Αυτό το θέμα σύντομα θα συζητηθεί πολύ περισσότερο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ερχόμαστε αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλο, ενώ υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας ενώνουν. Είμαι αισιόδοξος. Η οικονομική κρίση που εμφανίστηκε στην Ευρώπη και επηρεάζει πιο πολύ την Ελλάδα, θα δείτε ότι θα αλλάξει πολλά πράματα».http://www.turkishgreeknews.org/i-ellada-tha-enothei-me-tin-tourkia-7219.html

Ο Άλεξ Ρόντος προτείνει κοινή τουριστική αγορά στο Αιγαίο με την Τουρκία

Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού επί των εξωτερικών θεμάτων, κ. Άλεξ Ρόντος, που τόσα έχουν γραφεί γι’ αυτόν, βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο συνεδρίου και έδωσε συνέντευξη στη εφημερίδα «Χουριέτ» για τα ελληνοτουρκικά θέματα και την ενδεχόμενη εξέλιξή τους.Ο κ. Ρόντος έθεσε ως βάση της ουσιαστικής εξέλιξης των σχέσεων των δύο χωρών την αποστρατικοποίηση και πιστεύει πως το πρώτο βήμα σε αυτό πρέπει να το κάνει η «ισχυρή» Τουρκία. Οι πρώτες λοιπόν προτάσεις που του έρχονται στο μυαλό είναι : «Η Τουρκία να αποσύρει από τον βορά της Κύπρου 30 χιλιάδες στρατιώτες και να καταργήσει το αυτόματο casus belli σε περίπτωση παραβίασης της θαλάσσιας υφαλοκρηπίδας».

Και συνέχισε λέγοντας: «η Τουρκία ως ένα σημείο μπορεί να πει πως δεν επιθυμούμε την Ε.Ε. Κατά τον ίδιο τρόπο και η Ευρώπη μπορεί να πει πως δεν θέλει την Τουρκία. Κατά την γνώμη μου η Τουρκία δεν θέλει να μπει στην Ε.Ε., έχει διαφορετικά σχέδια για το μέλλον της.

Οι Έλληνες ακόμη πιστεύουν πως μπορεί να προέλθει μια απειλή από την Τουρκία. Για αυτό η Τουρκία μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Η Τουρκία μπορεί να έχει και άλλα θέματα. Κατά την γνώμη μου με τα χαρακτηριστικά και το μέγεθος αυτής της περιοχής είναι πολύ φυσικό να σκέπτεται και άλλα θέματα.

Εμείς ο μόνος λόγος για τον οποίο κάθε χρόνο πρέπει να επενδύουμε σημαντικό ποσοστό του εθνικού μας εισοδήματος σε στρατιωτικές δαπάνες είναι η Τουρκία. Η Ελλάδα δαπανά επειδή δαπανά και η Τουρκία σε στρατιωτικές δαπάνες. Όμως ο λόγος ύπαρξης του τουρκικού στρατού δεν είναι η Ελλάδα. Για αυτό δεν περιμένω αμοιβαία βήματα. Αν πρέπει να μιλήσω ανοιχτά εντέλει από τον αφοπλισμό κερδισμένη πραγματικά θα είναι η Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι και ρεαλιστικό και δυνατό να γίνει».

Σε ερώτηση της εφημερίδας αν περιμένει στο εγγύς μέλλον μια στρατιωτική σύγκρουση στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα λόγω των γεωτρήσεων για φυσικό αέριο, απάντησε «Σίγουρα όχι». Και πρόσθεσε: «οι επιθετικές όμως ανακοινώσεις της Τουρκίας με εξέπληξαν ιδιαίτερα. Αυτές οι ανακοινώσεις πέραν του εκνευρισμού που προκάλεσαν σε κάποιους στην Ελλάδα και αλλού, δεν πιστεύω ότι έφτασαν στον στόχο τους. Πολλοί άνθρωποι εξεπλάγησαν ιδιαίτερα».

Ο δημοσιογράφος παρενέβη: «αργότερα ο Παπανδρέου αναζήτησε τον Ερντογάν και έκανε έκκληση για μετριοπάθεια...».

Και ο κύριος Ρόντος απάντησε: «Είμαι πολύ ικανοποιημένος που ο Παπανδρέου αναζήτησε τον Ερντογάν και βρήκε ένα δρόμο να επέμβει. Πιστεύω πως το Αιγαίο θα μετατραπεί σε μια κοινή τουριστική αγορά. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι θα ανεβαίνουν στα πλοία και θα πηγαίνουν για μια μέρα ή για το Σαββατοκύριακο στην απέναντι πλευρά. Και αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ανόητοι κανονισμοί για την βίζα, θα μπορούσαμε αυτό να το κάνουμε από τώρα».

http://www.newpost.gr/

Τελειώνουν ...!!!

Όταν ένα καθεστώς χτυπάει

ΠΑΙΔΙΑ - ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ - ΓΥΝΑΙΚΕΣ,

τότε απλά, είναι στα τελευταία του....

....το μόνο που τους έμεινε είναι να μας ρίξουν στο ψαχνό με όπλα. Ξέρουν αυτοί, έχουν το DNA.

Ο Ραγκούσης, ο ταξιτζής και ο Νασρεντίν Χότζα

Μια φορά, λοιπόν κι έναν καιρό, δύο αντίδικοι, επήγανε λέει στον Νασρεντίν Χότζα, να τους λύσει μια διαφορά. Αρχίζει ο πρώτος:

-Έτσι κι έτσι έχει η υπόθεση Νασρεντίν, κι ανέπτυξε τα επιχειρήματα του! Σκέφτηκε λίγο ο Νασρεντίν:

-Δίκιο έχεις του λέει!

Περίμενε λίγο Νασρεντίν, του λέει ο δεύτερος:

-Πρέπει να ακούσεις κι εμένα, κι ανέπτυξε κι αυτός με κάθε λεπτομέρεια τις απόψεις του!

Σκέφτηκε ξανά ο Νασρεντίν και λέει και στον δεύτερο:

-Δικιο έχεις.

Λίγο πιο πέρα στεκοταν η γυναίκα του Νασρεντίν που είχε ακούσει όλη τη συζήτηση:

-Για κάτσε ρε άνδρα μου. Ή ο ένας έχει δίκιο ή ο άλλος!

Σκέφτηκε ξανά ο Νασρεντίν και τι της λέει:

-Δίκιο έχεις γυναίκα.

Κάπως έτσι έχει κι η διαφορά, η κόντρα ανάμεσα στο Υπουργείο και στην πολυάριθμη τάξη των ταξιτζήδων! Στη ζωή υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν όλοι δίκιο. Οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των χιλιάδων ταξιτζήδων όμως, έφερε στην επιφάνεια ένα σημαντικότατο ερώτημα. Και το ερώτημα είναι το εξής:
Η κοινωνία, το κράτος (το υπουργείο), η τοπική Αυτοδιοίκηση, πρέπει να έχει λόγο για το ποιός, για πόσο χρονικό διάστημα, και σε ποιά γεωγραφική περιοχή θα μπορεί να έχει μια άδεια ταξί;

Η απάντηση: Βεβαιότατα πρέπει να έχει λόγο η κοινωνία.

Η ίδια ερώτηση και η ίδια απάντηση ισχύει όχι μόνο για την άδεια ενός ταξί αλλά και για την άδεια λειτουργίας μιας οποιαδήποτε επιχείρησης, από το πιο μικρό περίπτερο, μανάβικο, συνεργείο, φαρμακείο, ιατρείο κλπ μέχρι το πιο μεγάλο εργοστάσιο. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

1) Ας αρχίσουμε από τον ανθρώπινο παράγοντα, τον άνθρωπο που θα πάρει την άδεια του ταξί (του περιπτέρου, του μανάβικου, του συνεργείου, του ιατρείου κλπ). Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι αυτός που θα έχει περισσότερα... λεφτά, που θα την «χτυπήσει» σε μια τυχόν δημοπρασία! Αυτή η λύση θα πρέπει να απορριφθεί μετά βδελυγμίας, είναι μια λύση που αχρηστεύει, και προσβάλει τον ρόλο της κοινωνίας με τον πιο βάναυσο και αποκρουστικό τρόπο. Η λειτουργία μιας επιχείρησης απαιτεί πρώτα απ' όλα γνώση, εμπειρία του αντικειμένου. Την έλλειψη γνώσης και εμπειρίας την πληρώνουμε όλοι μας, δηλαδή δεν είναι ατομική υπόθεση του ταξιτζή (του περιπτερά, του μανάβη, κλπ). Η εμπειρία αυτή είναι όπως στο στράτευμα όλη η διαδρομή ενός αξιωματικού. Κανείς δεν μπορεί να γίνει απ' την μια στιγμή στην άλλη στρατηγός επειδή έχει... λεφτά. Αυτήν την αποκρουστική λύση προτείνουν μερικοί, να γίνει ξαφνικά ένας οποιοσδήποτε, στρατηγός, ακόμη και ο πιο τιποτένιος έχοντας μόνο ένα προσόν, το χρήμα. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι:
Πρέπει να εισαχθεί και να ισχύσει σε όλα τα επαγγέλματα η έννοια της επαγγελματικής ιεραρχίας.
Είναι κάτι που τρέμουν οι κεφαλαιοκράτες. Τελεία και παύλα.

2) Ερχόμαστε τώρα στη δεύτερη βασική παράμετρο. Για πόσο χρονικό διάστημα θα μπορεί κάποιος να είναι κάτοχος μιας άδειας λειτουργίας ενός ταξί (περιπτέρου, μανάβικου κλπ). Η απάντηση εν μέρει βγαίνει από τα προηγούμενα λεχθέντα. Εφ' όσον είπαμε παραπάνω ότι απαιτείται χρόνος για την απόκτηση γνώσης και εμπειρίας του αντικειμένου σημαίνει αυτόματα ότι η άδεια θα δίνεται μετά την απόκτηση αυτής της γνώσης. Και η κοινωνία μπορεί να πει κάλλιστα ότι χρειάζεται για την απόκτηση της γνώσης μια προϋπηρεσία 20-25 ετών. Μόνο όσοι έχουν τέτοια προϋπηρεσία γίνονται στρατηγοί-ταξιτζήδες, μόνο στο όνομα αυτών θα εκδίδει η κοινωνία την άδεια λειτουργίας ταξί (περιπτέρου, μανάβικου κλπ) και κανενός άλλου! Φυσικά η άδεια θα ισχύει μέχρι που να «αποστρατευθούν», μέχρι να βγούνε στην σύνταξη (υποτίθεται ότι μέχρι τότε θα έχουν κάνει απόσβεση του... οχήματος). Από εκεί και πέρα, από τη στιγμή που βγαίνει στη σύνταξη η άδεια του ταξί (του περιπτέρου, του μανάβικου) επιστρέφεται, η άδεια δεν μεταβιβάζεται δεν πωλείται, δεν αγοράζεται. Χηρεύει και ψάχνει για νέο στρατηγό. Ποιος θα είναι; Βλέπε την υπ' αρ. 1 παράγραφο. Τελεία και παύλα.

3) Γεωγραφική και πληθυσμιακή παράμετρος: Στην δεύτερη παράμετρο λάβαμε υπ' όψιν μας τον παράγοντα χρόνο. Και καθώς στη φυσική μάθαμε ότι δεν υπάρχει χρόνος χωρίς χώρο (και αντιστρόφως ) θα έρθουμε τώρα στην τρίτη παράμετρο, το χώρο. Εδώ ο ρόλος του κράτους (με την έννοια του κρατικού μηχανισμού) και της τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθ' ότι κατέχουν τα στατιστικά στοιχεία, είναι καθοριστικός. Τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια είναι απαραίτητα. Τελεία και παύλα πάλι.

Και για να έρθουμε στο δια ταύτα, μεταβατική περίοδος 5-10 ετών! Κανένας να μην χάσει την άδεια που κατέχει σήμερα. Σε καμιά περίπτωση να μην επιτραπεί στους κεφαλαιοκράτες να μπουν στην πιάτσα των ταξί.
Εφαρμόζουμε την αρχή της επαγγελματικής ιεραρχίας.
Γράφουμε σε μια λίστα σε έναν κατάλογο κατ' αρχήν όλους τους ταξιτζήδες με το βαθμό τους. Τόσοι στρατηγοί, τόσοι συνταγματάρχες κλπ. Στη θέση του ταξιτζή που θα αποστρατεύεται θα μπαίνει ένας άλλος που θα έχει προϋπηρεσία 20-25 ετών στην οδήγηση (και άλλα κριτήρια, όπως μόρφωση, ξένες γλώσσες, κλπ) και που δεν είναι απαραίτητο μέχρι χθες να είναι κάτοχος αδείας ταξί, θα μπορεί να είναι μόνο οδηγός. Θα περνάει, γιατί όχι, από ένα νέο... ΑΣΕΠ.

ΥΓ: Με το πρόβλημα του ταξί (του περιπτέρου, του μανάβικου κλπ) η «στήλη» έχει ασχοληθεί, προτού καν προκύψει, περίπου εδώ και 30 χρόνια! Επίσης εδώ και 30 χρόνια έχει ασχοληθεί με την φορολογική μεταρρύθμιση (αφορά και τους ταξιτζήδες ) και που στις μέρες μας είναι η μοναδική διέξοδος. Βλέπε :

vostiniotismos.blogspot.com, πρώτα το άρθρο "Η άγνωστη παράμετρος της Οικονομίας" και ύστερα το άρθρο "Το κράτος και το φορολογικό εφ άπαξ"

Βοστινιώτης Παναγιώτης

Οικονομολόγος